Κυριακάτικο απόγευμα στην Πρίγκηπο

Μια τρυφερή κοινωνική, αισθηματική ιστορία, που αποδεικνύει το ψυχικό μεγαλείο και το εύρος συναισθημάτων της συγγραφέως.

Έρωτες στο σπήλαιο Σφεντόνη

Tι δυστυχία Θε μου! H δυστυχία υπάρχει παντού. Eίναι διάχυτη γύρω μας και δεν την βλέπουμε!.. Δε θέλουμε να τηνε δούμε. Mας τυφλώνει ο εγωισμός και η ματαιοδοξία. Δεν υπάρχει ασχήμια στη ζωή!.. H ασχήμια και η ομορφιά υπάρχει μέσα μας.

Η Κινστέρνα 21ο-22ο τεύχος

Ο θείος Καρνίκ

Ο Αντάν (Αντρανίκ) Οζέρ γεννήθηκε και έζησε στην Κωνσταντινούπολη. Στα πεζογραφήματά του επικεντρώνεται συνήθως στους μικροαστούς Αρμένηδες της Κωνσταντινούπολης, καταγράφοντας μεθοδικά τις αντιδράσεις τους σε απλά, συνηθισμένα επεισόδια της καθημερινότητας, αποφεύγοντας τις απευθείας περιγραφές των χαρακτήρων. Τα διηγήματά του συνθέτουν ένα λεπτοδουλεμένο ψηφιδωτό της μεταπολεμικής Αρμένικης κοινότητας της Πόλης.

Η Κινστέρνα 23ο τεύχος

9 ώρες στα Εξάρχεια

Εννέα ώρες, Εννέα ιστορίες. Μια γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Τα Εξάρχεια φωνάζουν, συζητούν, σωπαίνουν. Διαφορετικές φωνές, κοινός τόπος. Μέσα από προσωπογραφίες και εξομολογήσεις, ο γείτονας και ο περαστικός συστήνονται στον αναγνώστη, σχηματίζοντας ένα μωσαϊκό εικόνων και συναισθημάτων. Το συλλογικό αυτό έργο είναι η διαδρομή εννέα ξένων που ανέβηκαν στο ίδιο λεωφορείο.

Σόνια

H οικογένεια της γιαγιάς έμενε στην περιοχή του νησιού που μέχρι σήμερα φέρει το οικογενειακό τους όνομα. Ήταν η πλουσιότερη περιοχή, γιατί είχε ωραίες ακρογιαλιές και μικρές αμμουδερές ακτές με δασώδη ενδοχώρα. Eκεί ζούσαν ελληνικές οικογένειες αγροτών και σε κάθε μία ανήκαν αρκετά στρέμματα γης. Kαλλιεργούσαν λαχανικά, ελιές, αμύγδαλα αλλά και άνθη πολυτελείας σε κανονικά θερμοκήπια. Ένας «αμανετζής» κατέβαζε όλα αυτά τα λουλούδια που του παρέδιδαν οι...

Ποιοί άνθρωποι

Δέκα ιστορίες στη σύγχρονη Ελλάδα. Στην Αθήνα της κρίσης, της απομόνωσης, της μοναξιάς, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού. Δέκα ιστορίες για τις χαμένες ελπίδες και τις τυραννισμένες ψυχές. Ιστορίες για την αλήθεια, για τη θυσία, για την τιμωρία αλλά πάνω απ’ όλα για την αγάπη. Ιστορίες για κάποιους. Γεμάτες στοιχεία του εαυτού μας αλλά και του ανθρώπου που κάθεται δίπλα μας στο τρένο.

Η αυλή μας

Νυχτερινός Διαβάτης

Δέκα αφηγήσεις με φόντο το σύγχρονο αστικό τοπίο. Οι ήρωες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ζουν και πορεύονται μέσα σε απρόσωπες μεγαλουπόλεις προσπαθώντας να επιβιώσουν και να σταθούν στα πόδια τους σε πείσμα του σαρωτικού και πολλές φορές αδυσώπητου παρόντος. Η απώλεια, ο πόνος, η μοναξιά, η υποκρισία, ο έρωτας και η φιλία, αλήθειες αιώνιες και πάντα επίκαιρες ξεπηδούν μέσα από κάθε ιστορία δίνοντας μας ένα ζωντανό μωσαϊκό χαρακτήρων πότε με σατυρική...

Ανησυχία

Σε ένα πλαίσιο απολύτως επίκαιρο, ο Λιβανελί στο νέο του µυθιστόρηµα µας παρασύρει σε ένα ταξίδι στον χώρο και στον χρόνο της Μέσης Ανατολής, µέσα από τη σχέση του Χουσεΐν µε τη Μελεκνάζ, τους πρόσφυγες, την ιστορία των Γεζιντί, που οι ανιστόρητοι λένε ότι «λατρεύουν τον διάβολο». Το ταξίδι του Ιµπραήµ στη γενέτειρά του, το Μάρντιν, είναι ένα ταξίδι στη βία του πιο ανελέητου προσώπου της Μέσης Ανατολής, στον έρωτα και, ίσως, στην αυτογνωσία.

Η Σμύρνη στις φλόγες

Με άξονα την πολεµική σύγκρουση ανάµεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία µεταξύ 1919 και 1922, που κορυφώνεται µε τον διωγµό των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία και την καταστροφή της Σµύρνης, ο Οµέρο Αρίτζις αφηγείται τις δραµατικές συνέπειες του διωγµού αυτού.

Βγερού Γλυκά Φανού

Δεν ξέρω αν είναι Ρωμιά, Τουρκάλα ή Φράγκισσα, όμως είναι κείνη που άκουσε το σμίξιμο των σπαθιών με τη σάρκα και τις φωνές των μανάδων που βλέπανε τις κόρες τους να βιάζονται, που αντίκρισε βρέφη κομματιασμένα να κείτονται πεταμένα στα βράχια, που έζησε το γιουρούσι και το πελέκι.

Τρείς άνθρωποι στο δρόμο

Ο Γιακούπ, ένας εικοσιπεντάχρονος φοιτητής, φεύγει στο εξωτερικό με προορισμό μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Γαλλίας και περνάει τρεις υπέροχες εβδομάδας απολαμβάνοντας την ατμόσφαιρα του Μουντιάλ του 1998 με συνομήλικούς του από χώρες της Ευρώπης? τη Βοσνία, τη Σερβία, το Μαρόκο, την Τσεχία και την Ουκρανία.

Ιστορίες της άλλης όχθης

Σε αυτές τις 9 ιστορίες του βιβλίου, γραμμένες στα τούρκικα από ισάριθμους σημαντικούς πεζογράφους, ο Έλληνας αναγνώστης θα διαπιστώσει πολλές ομοιότητες και πολλές ίδιες αγωνίες με τους ανθρώπους της γειτονικής χώρας.Πρόκειται για την άλλη Τουρκία, αυτή των πολιτών, με ανοιχτό ορίζοντα και σύγχρονες αντιλήψεις, οι οποίοι όχι μόνο καταπιέζονται από το κυρίαρχο πολιτικοκοινωνικό σύστημα αλλά ζουν μια καθημερινότητα επώδυνη από πολιτική αλλά και οικονομική...

Τα παραθύρια μπάζουνε

Kαι τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: «Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Tότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τά 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία;»

Το παιδί από την Τραπεζούντα

«Αγάπη, υπάρχει άλλη λέξη; Ναι, θάρρος. Θάρρος, αυτή η ορµή που δεν κουράζεται ποτέ από τη ζωή, που τη δέχεται σήµερα µε τους περιορισµούς της, όπως χθες µε τους αγώνες και τις χαρές της, όπως άλλοτε µε τις προκλήσεις της. Αυτή η ορµή που προχωράει ακάθεκτη.» Το παιδί από την Τραπεζούντα, είναι ο Τηλέµαχος, που, γέρος πια, νοσηλεύεται σε ένα νοσοκοµείο όπου η κόρη του έρχεται να τον συναντήσει.

κλικ δευτερολέπτων

50 μικρά πεζά, 50 κλικ δευτερολέπτων μέσα από τα οποία ο συγγραφέας επιχειρεί να μας μεταφέρει εικόνες, συναισθήματα, αλήθειες, μιας εποχής που τρέχει κι αλλάζει και να μας βάλει στη ζωή ανθρώπων που είτε την ακολουθούν είτε μένουν αγκιστρωμένοι στον δικό τους κόσμο.

Η ζωή από το τζάμι περνά

Πόσο ακριβό μπορεί να είναι το τίμημα των ονείρων; Πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η πραγματικότητα, όταν αρνείται να υπακούσει στις δικές μας εντολές; Πού μπορεί να οδηγήσει ένας κρυφός έρωτας, όταν μετά από χρόνια καταφέρει να σπάσει τα δεσμά του και να ελευθερωθεί; Ό,τι καταστρέφεται μπορεί να ξαναδημιουργηθεί; Κι αν ναι, με ποια μορφή; Μήπως για να διώξουμε τα φαντάσματα του παρελθόντος, πρέπει πρώτα να κάνουμε ειρήνη μαζί τους; Άνθρωποι που περπατάνε...

Το κύλισμα

Το αμπέλι για το Βουρλιώτη δεν ήταν μονάχα το κτήμα του, το βιοποριστικό του επάγγελμα, η ζήση του. Ήταν βέβαια όλα αυτά, άλλα και κάτι άλλο πολύ σπουδαιότερο από αυτά. Ένα κομμάτι αληθινά από το «είναι» του, από την ψυχή του. Το αγαπούσε και το λαχταρούσε και το κανάκευε και το καμάρωνε σαν «παιδί» του.