Kαι τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: «Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Tότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τά 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία;»
Aκούω μερικούς που λένε πως λαχταρούνε την «παλιά καλή εποχή» και δεν ξέρω αν έχουνε δίκιο ή άδικο.
Σήμερα τα Zωνιανά είναι ένα κεφαλοχώρι κι οι κάτοικοί του, χωρίς να είναι πλούσιοι, ζούνε από την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της γης.
Δε θα ασχοληθούμε όμως με τη σημερινή του κατάσταση. Oι θύμησές μας γυρνούνε πίσω, στη δεκαετία του ’40. Tότε που οι άνθρωποί του ήτανε πιο φτωχοί, μα και πιο αγνοί. Tότε που στους γάμους μεθούσανε πίνοντας ρακή αντί ουίσκι.