Μικρά Ασία, Ιστορία των Αρχαίων Χρόνων
Πάνω από τρεις χιλιετίες -από τότε που εξαιτίας της βαθιάς κρίσης του μυκηναϊκού κόσμου, Ίωνες, Αχαιοί, Αιολείς και άλλοι πρωτοελληνικοί λαοί διαπλέουν το Αιγαίο και αποβιβάζονται στις δυτικές ακτές της - η Μικρά Ασία υπήρξε χώρος πολιτικής και πολιτισμικής ανάπτυξης του Ελληνισμού.
Ισοτρία του Βυζαντίου Α΄ Τόμος
Το Βυζάντιο, η Κωνσταντινούπολη -«Νέα Ρώμη» της Ανατολής- έγινε από τις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. η πρωτεύουσα της μεσαιωνικής ελληνικής αυτοκρατορίας, η οποία έμελλε να διαδραματίσει κυρίαρχο ρόλο στην ιστορική εξέλιξη των εθνών της νοτιοανατολικής λεκάνης της Μεσογείου, για εντεκάμισι περίπου αιώνες
Τα ελληνικά σχολεία της Πόλης
Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης
Μετά την Άλωση, οι κάτοικοι πολλών περιοχών της Ελλάδας που είχαν μετοικήσει κατόπιν σουλτανικής εντολής στην Πόλη δημιούργησαν μαζί με τους γηγενείς κατοίκους της από την περίοδο πριν από την Άλωση, μια νέα κοινωνία, τους Κωνσταντινουπολίτες. Σε αυτήν εντάχθηκαν και Έλληνες από την Ανατολία που ήλθαν αργότερα. Τα μέλη της κοινωνίας αυτής μιλούσαν ελληνικά, ήταν χριστιανοί Ορθόδοξοι και είχαν συναίσθηση της κοινής τους μοίρας.
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
«(. . .) Οι Τούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Μεζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν.
Η καταστροφή της Ελληνικής Αυτοκρατορίας 1453
Επί χίλια χρόνια η Νέα Ρώμη υπήρξε για τους χριστιανούς της Ανατολής ό,τι η Πρεσβυτέρα Ρώμη για τους χριστιανούς της Δύσης και η υπερηφάνειά τους για τη σταθερότητα και την ασφάλειά της ήταν μεγάλη. Μόνο μία και μοναδική φορά στην ιστορία της είχε αλωθεί...
Η Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή
Οι εκκλησίες και τα ξωκλήσια της Ιμβρου
Η οργάνωση της αφήγησης στους Βυζαντινούς Ιστορικούς της Αλώσεως του 1453 μ.Χ.
Το παρόν βιβλίο, με το οποίο εγκαινιάζεται η σειρά Βυζαντινές Πραγματείες των εκδόσεων «Γρηγόρη», συνιστά σημαντική συμβολή στη μελέτη της βυζαντινής ιστοριογραφίας της ύστερης περιόδου υπό το πρίσμα των σύγχρονων θεωριών της αφήγησης
Ταμάμα
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού αναδύεται όλα το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού, από την αρχή έως τις μέρες μας. Η "Ταμάμα" είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που χάθηκε στο διωγμό του ποντιακού ελληνισμού
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 1204
Οι επιπτώσεις της Τέταρτης Σταυροφορίας επί του ευρωπαϊκού πολιτισμού υπήρξαν εξ ολοκλήρου καταστρεπτικές. Η λάμψη του ελληνικού πολιτισμού, την οποία το Βυζάντιο συντηρούσε επί εννέα αιώνες μετά από την επιλογή της Κωνσταντινούπολης ως πρωτεύουσας, έσβησε ξαφνικά...
Προσωπογραφία Κωνσταντινούπολης
Οι εκκλησίες και τα ξωκλήσια της Ιμβρου
Στο βιβλίο αυτό γίνεται μια λεπτομερειακή παρουσίαση της ιστορίας και της παράδοσης των εκκλησιών και ξωκλησιών του νησιού της Ίμβρου.
Η μονομαχία στον Βυζαντινό Κόσμο ( 11ος-15ος αι.)
Στο παρόν βιβλίο εξετάζεται το ζήτημα των μονομαχιών, όπως αυτό αναδύεται από αναφορές βυζαντινών και λοιπών συγγραφέων, οι οποίοι μνημονεύουν βυζαντινούς πολεμιστές που λαμβάνουν μέρος σε μονομαχίες.
Μιθριδάτης ΣΤ' ο Ευπάτωρ
Στα χρόνια του Μιθριδάτη και μέσα στα πλαίσια του κράτους του οι ελληνικές πόλεις τείνουν προς μία εθνότητα που επεκτείνεται και στους άλλους λαούς. Οι Έλληνες, που στελεχώνουν το μεγάλο μέρος του κρατικού μηχανισμού στο κράτος του Μιθριδάτη, δεν είναι πια περιορισμένοι στις πόλεις, όπως παλιότερα, αλλά κινούνται στον ευρύτερο χώρο
Οι Βυζαντινοί
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέχει αβέβαιη θέση στην ευρωπαϊκή Ιστορία. Αν και συχνά παρερμηνεύεται ως ο εκλιπών διάδοχος του κλασικού κόσμου, ανήκει στο κυρίως ρεύμα της ευρωπαϊκής και μεσογειακής Ιστορίας. Ο αντίκτυπός της είναι αισθητός ως τις μέρες μας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.
Η Κινστέρνα 21ο-22ο τεύχος
Η ΤΡΙΤΗ ΡΩΜΗ. Η ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ Ο ΘΡΟΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Το βιβλίο αυτό αναδεικνύει ένα ζήτημα καθαρά γεωπολιτικό, παρά την φαινομενικά θρησκευτική του διάσταση: τον πόλεμο που η Μόσχα έχει κηρύξει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Η φράση "Μόσχα, η Τρίτη Ρώμη" είναι μέρος των σχολικών μας ακουσμάτων. Λίγοι γνωρίζουν ωστόσο πως ο αυτοπροσδιορισμός της Μόσχας ως "Τρίτης Ρώμης" τροφοδοτείται συστηματικά από μία εθνική γραμμή δημιουργίας θρησκευτικών "αποικιών", με προφανή πολιτικά οφέλη.