Το θαύμα

"Το Θαύμα: Μια πραγματική ιστορία" του Λεωνίδα Κουμάκη, αποτελεί μια ζωντανή μαρτυρία της τουρκικής πολιτικής απέναντι στον ελληνισμό τα τελευταία 100 χρόνια- και όχι μόνο.

Το ζήτημα της γλώσσας στην Κωνσταντινούπολη

Tο αδημοσίευτο αρχειακό υλικό της εφημερίδας O Tαχυδρόμος, που αποτελεί το επίκεντρο της μελέτης, βρέθηκε σε αρχεία της Πόλης, τη βιβλιοθήκη του Oικουμενικού Πατριαρχείου και τη βιβλιοθήκη του Zαππείου.

Το ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Κωνσταντινούπολη

Tο ελληνικό ερασιτεχνικό θέατρο στην Kωνσταντινούπολη, καθ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα την περίοδο που μεσολάβησε από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τις απελάσεις των Eλλήνων υπηκόων του 1964, γνώρισε εξαιρετική άνθηση.

Το Ασημένιο Μενταγιόν

Το αμάρτημα της μητρός μου και άλλα διηγήματα

Το άλλο ρούχο του φόβου

Αφηγήσεις καθημερινές, κάποτε σουρεαλιστικές, αποδίδονται με μια λογοτεχνική "μονοκοντυλιά" κι έναν ωμό, στα όρια του κυνικού, ρεαλισμό. Χαμένα όνειρα, ευσεβείς πόθοι, προκαταλήψεις, υποκρισία είναι μερικά από τα θέματα που αναδύονται από τις σελίδες της συλλογής, η οποία αποτελείται από τριάντα έξι αφηγηματικές μικρό-γραφίες. Ο συγγραφέας εξερευνώντας τις δυνατότητες της μικρής φόρμας αποτυπώνει πότε σε μια σύντομη παράγραφο κι άλλοτε σε εκτενέστερα...

Το αερόστατο

Το αερόστατο άλλες φορές κωμικό κι άλλες τραγικό περιγράφει τον παραλογισμό της σύγχρονης εποχής, τη βία και τον κυνισμό της εξουσίας. Όλα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους, παρόλα αυτά ορισμένοι άνθρωποι αντιστέκονται και παραμένουν μέχρι το τέλος άνθρωποι.

Το έβδομον του Βυζαντίου και η Ελληνική κοινότητα Μακροχωρίου

Τέλος χρόνου

Το Τέλος Χρόνου είναι πολιτικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο πλαίσιο ιστορικών γεγονότων που εξελίχθηκαν το 1971 στην Τουρκία και γύρω από το Πολυτεχνείο Κωνσταντινούπολης. Το μυθιστόρημα αναπτύσσεται σε πολλά επίπεδα, κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό και αστυνομικό.

Ταρσός Κιλικίας

...Στον καιρό των τελευταίων Ελλήνων η Ταρσός ήταν αρκετά προοδευμένη πόλη. Στα 1913 είχε ηλεκτροφωτισμό. Στο ποτάμι είχε μια γεννήτρια ρεύματος που έδινε στο φως εξωτερικό στους μαχαλάδες και στους δρόμους.

Ταξίδι στην Ανατολή

Στην Ανατολή, τον αγαπημένο προορισμό των λογίων του 19ου αιώνα, ταξίδεψε ο Νερβάλ το 1842 και κατέγραψε τις αναμνήσεις του στον παρόντα τόμο.

Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου

Την άνοιξη του 587 μ.Χ. δύο καλόγεροι, ο Ιωάννης Μόσχος και ο μαθητής του Σοφρώνιος ο Σοφιστής, ξεκίνησαν να διασχίσουν ολόκληρη την τότε βυζαντινή αυτοκρατορία, από τις ακτές του Βοσπόρου ως τους αμμόλοφους της Αιγύπτου. Σκοπός τους να συλλέξουν τη σοφία των μοναχών της ερήμου.

Ταμάμα

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αυτού αναδύεται όλα το δράμα του Ποντιακού Ελληνισμού, από την αρχή έως τις μέρες μας. Η "Ταμάμα" είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που χάθηκε στο διωγμό του ποντιακού ελληνισμού

Τα τετράστιχα Ρουμπαγιάτ

Ο Χαγγιάμ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Ισλαμικού κόσμου.

Τα Ταταύλα

Στο έργο του 1913 «τα Ταταύλα και η Ιστορία τους», ο Επίσκοπος Παμφίλου Μελισσηνός Χριστοδούλου περιγράφει διεξοδικά μια από τις σημαντικότερες ρωμαίικες κοινότητες της Πόλης.

Τα σπίτια της γιαγιάς μου

Κάθε σπίτι της γιαγιάς αντικατοπτρίζει φαντασιακά τους περιπετειώδεις αγώνες των Ρωμιών της Πόλης στα πρόθυρα της τρίτης χιλιετίας, η οποία άλλαξε τη ζωή, τις αξίες και την τύχη μας στον τόπο αυτό που γεννηθήκαμε και θεωρούμε πατρίδα μας: Την Κωνσταντινούπολη. Εδώ μεγαλώσαμε, εδώ σπουδάσαμε, εδώ αγαπήσαμε, ζήσαμε κι αγκαλιάσαμε την τύχη μας και όλα όσα έμελλε αυτή να προσδιορίσει...

Τα παραθύρια μπάζουνε

Kαι τώρα που τα 'γραψα όλ' αυτά και ξαναθυμήθηκα τα παλιά, κάθομαι και σκέφτομαι: «Πότε άραγε ήτανε καλύτερα; Tότε που δεν είχαμε να φάμε, μα δε μας έλειπε το χαμόγελο ή τώρα που τά 'χουμε όλα, αλλά μας έχει κυριεύσει το άγχος και η απληστία;»

Τα μυστικά της Κόνιτσας

«… Ο Αλέξης τον βλέπει να απομακρύνεται από τα ορμητικά νερά και τρομοκρατείται. Δεν θέλει να πιστέψει ότι μια ωραία εκδρομή μπορεί, να καταλήξει σε τραγωδία.

Τα ελληνικά σχολεία της Πόλης

Τα απομνημονεύματα της πριγκίπισσας Μαρίας Βαλκόνσκαγια

Πολλές γυναίκες που ασπάζονταν την ιδεολογία των ανδρών τους, πήραν και αυτές τον δρόμο της εξορίας, εγκαταλείποντας υποχρεωτικά εκτός απ’ τα προνόμια και τα παιδιά τους. Μία από αυτές, η πολύ νεαρή τότε Μαρία Βαλκόνσκαγια, που ένωσε τη μοίρα της με τον καταδικασμένο σε καταναγκαστικά έργα πρί­γκιπα Βαλκόνσκι, κράτησε σημειώσεις που αποδείχτηκαν, με το πέρασμα των χρόνων, πολύ σημαντικές.