Διηγήματα αναφορικά με τα Χριστούγεννα και όχι μόνον,

που προσπαθούν να δείξουν το αληθινό πρόσωπο της πραγματικότητας σε σχέση με τη γιορτινή, ανέφελη και

καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων.

Συγχρόνως προσπαθούν να χαρτογραφήσουν παλαιότερες συμπεριφορές των ανθρώπων, που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση μέσα στην οποία όλοι αισθανόμαστε παγιδευμένοι.

Γιατί όπως υποστηρίζει ο συγγραφέας, γράφοντας για τη δύσκολη κατάσταση που διάγουμε, αυτομάτως την ξορκίζουμε. Την ξορκίζουμε και αφήνουμε χώρο στην ελπίδα, την αισιοδοξία, ελπίζουμε για ένα καλύτερο αύριο, για ένα καλύτερο μέλλον.

«Αν δεν αναγνωρίσουμε όμως την αρρώστια σαν αρρώστια, δεν πρόκειται να γιατρευτούμε ποτέ από την αρρώστια». Αυτό νομίζω ότι δεν συμφωνεί κιόλας και με το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας.