Από τα εφηβικά μου χρόνια, όπου ζούσα στην Κωνσταντινούπολη, σκεφτόμουν  πως είναι δυνατόν μια κοινωνία όπως η τουρκική, που θεωρείται συντηρητική, να έχει ως καλλιτεχνικό ίνδαλμα τον Ζεκί Μουρέν; Tον τραγουδιστή ο οποίος εμφανίζονταν επί σκηνής με μαλλί «μιζανπλί», με δαχτυλίδια στο χέρι , με μίνι φορέματα. Κάθε βράδυ  πρωτοχρονιάς η παρουσία του στην τηλεόραση ήταν απαραίτητη. Τον αποκαλούσαν « το αστέρι της τέχνης». Και πράγματι  ήταν μοναδικός.   Ο Μουρέν πάντως λόγω των σεξουαλικών προτιμήσεων του και λόγω της εμφάνισης του, θα ήταν λογικό να έχει χτίσει καριέρα στην Ολλανδία, στη Μεγάλη Βρετανία που οι κοινωνίες δεν ενδιαφέρονται για τον προσωπικό τρόπο ζωής. (βλ. Ελτον Τζον κτλ). Όμως πως μπορούσε να συμβεί αυτό στην Τουρκία; Ένας τούρκος συνάδελφος μου, τον οποίο είχα αναφέρει τον προβληματισμό μου, είχε πει χαρακτηριστικά « το μυαλό της τουρκικής κοινωνίας είναι σαν μια σαλάτα, ανακατεύει ιδέες, απόψεις, ιδεολογίες, δεν ξέρει ακριβώς τι θέλει, αγαπάει  και μετά αντιδράει σε αυτό που αγαπάει. Οι Τούρκοι δεν αντιδρούν σε σεξουαλικές προτιμήσεις , αρκεί να μην υπάρχει αυτό το γεγονός  στο στενό  περιβάλλον τους».