Ο Σαλιάπιν είναι μια μεγάλη μορφή του 20ου αι. που επί 35 χρόνια τραγουδούσε στις σκηνές της όπερας όλου του κόσμου. Συγκαταλέγεται στους μεγαλύτερους τραγουδιστές της όπερας. Πέρα από τη σπάνια φωνή μπάσου και την τεχνική του, ήταν αυτός που έθεσε τις βάσεις για έναν άλλο τρόπο έκφρασης ο οποίος δεν περιορίζεται στο τραγούδι αλλά δημιουργεί ένα θεατρικό γεγονός.

Η αυτοβιογραφία του απευθύνεται σε μουσικούς αλλά και σε ανθρώπους του θεάτρου γιατί έθεσε νέους σκηνοθετικούς κανόνες. Η όπερα για τον Σαλιάπιν ήταν πάνω απ’ όλα θεατρική τέχνη, σκηνική πράξη, δραματουργικό συμβάν, ανάπτυξη ενός χαρακτήρα.

Η αυτοβιογραφία του παρουσιάζει, επίσης, μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον δεδομένου του ότι ο Σαλιάπιν έζησε σε δύο εντελώς διαφορετικά καθεστώτα της Ρωσίας: Τον Τσαρισμό και τον Κομμουνισμό.

Βλέποντας την κοινωνική αδικία του τσαρικού καθεστώτος πολύ νωρίς, περισσότερο συναισθηματικά και λιγότερο θεωρητικά, τάσσεται με την επανάσταση. Από τα χρόνια αυτά έχουμε μια μοναδική περιγραφή γεγονότων και πληροφοριών για διανοούμενους, επαναστάτες, κομματικά στελέχη, καλλιτέχνες αλλά και ανθρώπους της καθημερινότητας. Έχοντας την εμπειρία της μετάβασης στη Σοβιετική Ρωσία αντέδρασε σε όσα ο ίδιος θεωρούσε ακρότητες και αδικίες. Εντέλει το 1922 εγκατέλειψε τη Ρωσία.
Ο Σαλιάπιν υπήρξε μια προσωπικότητα που αγαπήθηκε και μισήθηκε πολύ από τους συμπατριώτες του.