Διον.Α.Ζακυνθηνός

Γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας στις 15 Δεκεμβρίου 1905. Τα εγκύκλια μαθήματα διδάχθηκε στο Γυμνάσιο της γενέτειράς του. Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1923 και αποφοίτησε στις 28 Νοεμβρίου 1927. Από το 1928 μέχρι το 1935 διέμεινε στο Παρίσι. Στις 21 Μαΐου 1932 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου των Παρισίων (Docteures Lettres, κρατικό δίπλωμα).
Επιστημονική σταδιοδρομία. Γραμματέας του Νεοελληνικού Ινστιτούτου της Σορβόννης (1932-1932). Διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος της Πανεπιστημιακής Πόλεως των Παρισίων (1932-1935). Υποδιευθυντής (1937) και διευθυντής των Γενικών Αρχείων του Κράτους (1937-1946). Τακτικός καθηγητής της Ιστορίας του Βυζαντινού Κράτους στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών (1939-1970). Τακτικός καθηγητής της Ιστορίας του Πολιτισμού και ακολούθως της Ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος στην Πάντειο Σχολή των Πολιτικών Επιστημών (1951-1965). Διευθυντής του Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (1958-1975). Πρύτανης της Παντείου Σχολής (1962-1963). Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από τις 6 Ιουνίου 1966. Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών (1974). Ξένος εταίρος της Ακαδημίας των Επιστημών, των Γραμμάτων και των Τεχνών του Παλέρμου (1967). Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Επιγραφών και Γραμμάτων (Institut de France, 1968). Ξένος εταίρος της Σερβικής Ακαδημίας των Επιστημών και των Τεχνών (1971). Αντεπιστέλλον μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας της Ιστορίας της Μαδρίτης (1973). Ξένος εταίρος της Βουλγαρικής Ακαδημίας των Επιστημών (1976). Αντεπιστέλλον μέλος της Βρεττανικής Εταιρείας για την προαγωγή των ελληνικών σπουδών (1979). Επίτιμο μέλος της Ισπανοαμερικανικής Ακαδημίας των Γραμμάτων κλπ.
Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Ισπανικών Επιστημών (1956-1970), Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Ενώσεως Βυζαντινών Σπουδών (1961-1971) ακολούθως πρόεδρος (1971-1976) και επίτιμος πρόεδρος αυτής (από το 1976), πρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Σπουδών Νοτιοανατολικής Ευρώπης (1963-1965) και ακολούθως επίτιμος πρόεδρος αυτής, πρόεδρος του Τρίτου Πανιονίου Συνεδρίου (1965) και επίτιμος πρόεδρος του Τετάρτου Πανιονίου Συνεδρίου (1978), πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής της UNESCO (1975), ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, μέλος της Διεθνούς Ακαδημαϊκής Ενώσεως από το 1970.
Χρημάτισε υφυπουργός Τύπου και Πληροφοριών (8 Απριλίου - 15 Αυγούστου 1945), υπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως (31 Δεκεμβρίου 1963 - 18 Φεβρουαρίου 1964), βουλευτής Επικρατείας (1974-1977), πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Παιδείας (1975-1977), μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης (1975-1977)