Αλέξιος Γ. Κ. Σαββίδης

Ο Αλέξης Γ. Κ. Σαββίδης (Αθήνα, 1955), Master of Philosophy του Πανεπιστημίου King's College, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βυζαντινολόγος-ιστορικός, είναι καθηγητής βυζαντινής και μεσαιωνικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου (Ρόδος). Την περίοδο 1995-1999 δίδαξε με ανάθεση βυζαντινή και μεσαιωνική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε.), ενώ από το 1997 διδάσκει (ανά διετία) βυζαντινή ιστορία και βυζαντινο-ισλαμικές σχέσεις στο Τμήμα Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Rand-Afrikaans του Johannesburg (Νοτίου Αφρικής). Την περίοδο 1985-2001 υπήρξε ερευνητής στο Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Αθήνα), ενώ το 2001 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου (Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών/ Ρόδος), όπου το 2005 έγινε καθηγητής. ΄Εχει διδάξει σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού και έχει συμμετάσχει σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Είναι επιμελητής έκδοσης του περιοδικού "Βυζαντινός Δόμος" ) και του "Εγκυκλοπαιδικού Προσωπογραφικού Λεξικού Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού". Έχει γράψει βιβλία και μελέτες/άρθρα ιδιαίτερα για τις σχέσεις Βυζαντίου/Ισλάμ (Άραβες-Τούρκοι), για τη βυζαντινή προσωπογραφία/γενεαλογία και για τη μεσαιωνική ιστορία του ελλαδικού χώρου και της Εγγύς Ανατολής, ενώ άρθρα του έχουν κυκλοφορήσει σε έγκριτα διεθνή εγκυκλοπαιδικά έργα. Το 1997 του απονεμήθηκε το Α' Βραβείο Αμπντί-Ιπεκτσί 1996-1997 για τη συμβολή του στη μελέτη των βυζαντινο-τουρκικών σχέσεων.Συνεργάζεται αρθρογραφώντας τακτικά από το 2008 στο "Πολύτονον" της ΄Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών και στη μηνιαία εφημερίδα του Πανεπιστημίου Αθηνών "Εδώ Πανεπιστήμιο", με διάφορα μουσικά άρθρα και χρονικά καθώς επίσης από το 2012 στο διαδικτυακό μουσικολογικό περιοδικό "TaR". Ο Λάζαρος Δεριζιώτης είναι απόφοιτος του Ιστορικού και Αρχαιολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Το 1970 εντάχθηκε στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, την οποία υπηρέτησε επί 33 ολόκληρα χρόνια, στη περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας αρχικά μέχρι το 1973, απ’ όπου μετατέθηκε στη νεοϊδρυθείσα τότε Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Λάρισας (αργότερα 7η Ε.Β.Α.), η οποία κάλυπτε μία περιφέρεια 6 νομών της Θεσσαλίας, της Ευρυτανίας και της Φθιώτιδος. Η κύρια απασχόλησή του είναι η μεταβυζαντινή ζωγραφική του 16ου αιώνος και ιδιαιτέρως των Μονών των Μετεώρων, καθώς επίσης και των μνημείων της παλαιοχριστιανικής περιόδου.Τη διετία 1980-82 με άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού φοίτησε στο FREIE UNIVERSITÄT του Βερολίνου όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα τη ζωγραφική των Μονών Μ. Μετεώρου, Ρουσάνου (Μετεώρων) και Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου της Πύλης των Τρικάλων. Στην 7η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων παρέμεινε μέχρι την ημερομηνία της συνταξιοδότησής του το Σεπτέμβριο του 2003. Έλαβε μέρος σε πολλά Διεθνή και Ελληνικά Επιστημονικά Συνέδρια.