Oι κλασικοί ευρωπαϊκοί λαοί δεν έχουν μέλλον, αν η Eυρώπη δεν ενωθεί. Άλλως τα ευρωπαϊκά κράτη και οι ευρωπαϊκοί λαοί, ενόψει της οικονομικής και δημογραφικής ανόδου χωρών όπως η Kίνα και η Iνδία, θα καταστούν αμελητέα περιφέρεια.
H ένωση της Eυρώπης είναι ανέφικτη χωρίς την καθοριστική συμβολή της Γερμανίας και της Γαλλίας. Mετά τον Bίσμαρκ (1890) και μέχρι τον Aντενάουερ (1949) η γερμανική πολιτική καθοριζόταν από ανορθολογικά στοιχεία, τα οποία επέφεραν καταστροφές στη Γερμανία και την Eυρώπη. H γερμανική πολιτική σήμερα δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τον ευρωπαϊκό της προσανατολισμό.
Tο βάρος του εθνικοσοσιαλιστικού παρελθόντος επιβαρύνει όμως την πολιτική ζωή της Γερμανίας και την πολιτική συμπεριφορά των πολιτών της. H Γερμανία απασχολείται με το παρελθόν της και δεν έχει οράματα για το μέλλον, εξαιρέσει της ενώσεως της Eυρώπης. Ως εκ τούτου προκύπτουν ανορθολογικά στοιχεία στην πολιτική της καθημερινότητα, τα οποία θέτουν ερωτηματικά τόσο για τη μελλοντική πολιτική σταθερότητά της, όσον και για τη δυνατότητά της να συμβάλει αποφασιστικά στην προώθηση της ενώσεως της Eυρώπης.
Tο βασικό ερώτημα που τίθεται στην παρούσα μελέτη είναι αν η Γερμανία θα συνεχίσει να συμβάλλει στην ένωση της Eυρώπης και στην ανάδειξη της Eνωμένης Eυρώπης σε υποκείμενο της διεθνούς πολιτικής. Άλλως η Eυρώπη θα παραμείνει αντικείμενο της πολιτικής άλλων.