ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

   Η Οθωμανική Αυτοκρατορία καταρρέει και ο θρόνος του αιμοσταγούς σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ τρίζει επικίνδυνα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης έχουν επιδοθεί σ’ έναν αγώνα προσπορισμού των αχανών εδαφών της θνήσκουσας αυτοκρατορίας και στην επικράτηση στην κομβική περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Και ενώ τα ιστορικά και καθοριστικά για το μέλλον γεγονότα εκτυλίσσονται με δραματική ταχύτητα, το ρωμαίικο στοιχείο της πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας, της Πόλης, και του μεγάλου οικονομικού και γεωπολιτικού κέντρου, της Σμύρνης, προσπαθεί και κατορθώνει να αναπτύσσεται, να ευημερεί, να ονειρεύεται. Αλίμονο, όμως! Οι Νεότουρκοι επαναστάτες καραδοκούν και συνενώνουν όλη την απογοητευμένη κοινωνία των ομόθρησκών τους.

   Δύο ρωμαίικες αρχοντοοικογένειες, μια στην Πόλη και μία στη Σμύρνη, ζουν τις εξελίξεις αυτές και μαζί με όλο το ρωμαίικο ελπίζουν σε καλύτερες μέρες, αφού η διχασμένη και παραπαίουσα αυτοκρατορία, που τους δυνάστευε από αιώνες, γονατίζει και τα ιμάτιά της διανέμονται στους ισχυρούς της Δύσης. Ολόκληρες χώρες ελευθερώνονται, νέα κράτη εγκαθιδρύονται. Σίγουρα ήρθε η ώρα που τα προαιώνια ελληνικά εδάφη, τα άγια χώματα, θα λευτερωθούν και θα αποδοθούν στη μητέρα πατρίδα. Το Αιγαίο θα γίνει πάλι, από σύνορο δύο διαφορετικών κόσμων, κοιτίδα του πολιτισμού και των ελληνικών παραδόσεων. Το όνειρο αυτό αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Έλληνας διοικητής διορίζεται και ελληνικό στρατιωτικό σώμα έρχεται στη Σμύρνη να επιβάλει την τάξη! Οι δυο οικογένειες, αλλά και σύσσωμο το ρωμαίικο της Σμύρνης, υποδέχονται με ενθουσιασμό τους ελευθερωτές. Ο διχασμός όμως καραδοκεί και γρήγορα τις μεγάλες διπλωματικές επιτυχίες του έλληνα εθνάρχη, του Βενιζέλου, που παντρεύουν την ελπίδα με το όνειρο, διαδέχονται ο θρήνος της θυσίας της Σμύρνης και η απεμπόληση της μεγάλης του έθνους ιδέας.