Η πέτρα των προγόνων

Mια συντροφιά εφήβων, με διαφορετικές καταβολές και παραστάσεις, συναντιέται σε παραλία ενός ακριτικού νησιού, της Σύμης, για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Μνήμη Ευθαλίας Αδάμ

Μικρές παράξενες ιστορίες

Παράλογες ιστορίες που συναγωνίζονται τον παράλογο κόσμο όπου ζούμε … Και τρεις ιστορίες που έχουν στο φόντο τους την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη.

Τα ελληνικά σχολεία της Πόλης

Ένας Βουρλιώτης στα Αμελέ Ταμπουρού

Προσωπική μαρτυρία του Κωνσταντίνου Αμπατζή από τα Βουρλά της Μ. Ασίας, που έζησε τη φρίκη των ταγμάτων εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού) μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.

Σιγά... η θεία Λένα κοιμάται

Γι’ αυτό κι αγάπησα πολύ τη θεία Λένα. Με τα παραμύθια της μεγάλωσαν τ’ αγόρια–εραστές μου και με προίκισαν αναμνήσεις τρισδιάστατες. Τα ψιθύριζαν λίγο πριν χαράξει και μ’ έπαιρνε ο ύπνος στα ιδρωμένα τους μπράτσα… Η θεία Λένα δεν πέθανε. Ζει σ’ όλα εκείνα τα αξύριστα πρόσωπα που δεν έχω ακόμα ανταμώσει. Μόνο για λίγο πήγε να πλαγιάσει.

Το Πάτημα του Έλληνα

Με φόντο την ιστορία του Ελληνισμού στα νεότερα χρόνια, η ζωή του Χρυσόστομου Σμύρνης ξετυλίγεται σαν μια περιπέτεια.

Στον ίσκιο του Δικέφαλου

Η Ελλάδα δεν είναι μόνο η Σπάρτη του Άγι και η Αθήνα του Περικλή, δεν είναι μόνο οι Θερμοπύλες και η Σαλαμίνα. Ελλάδα ήταν πάντα, και θα είναι, και η αφροστεφανωμένη Κύπρος.

Ο Μεγάλος αποχαιρετισμός

Η χαρά και η πίκρα, η γεύση της ελευθερίας και του χωρισμού, η αναμονή και η νοσταλγία, η ελπίδα και η απογοήτευση, το άμετρο θάρροσ αλλά και ο φόβος, η ανθρωπιά και η πίστη, όλα υπάρχουν σ'αυτό το δυνατό μυθιστόρημα.

Συνέβη εις την Πόλη

Συνέβη εις την Πόλη μια χειμωνιάτικη μέρα του 1919... Ο Νικόλας και ο Γιάννης ήταν εκεί, μάρτυρες μιας συγκλονιστικής εμπειρίας.

Ίμενζεε

Η αναπόληση της νιότης κι ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ο συγγραφέας σχολιάζει τον τρόπο που η γερμανική κοινωνία αλλάζει στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και ο τρόπος που το επιτυγχάνει τον τοποθετούν στους συνεχιστές της παράδοσης του Γκαίτε, λίγο πριν την εμφάνιση του Τόμας Μαν ο οποίος εμπνέεται από εδώ το δικό του Τόνιο Κρέγκερ.

Ο χαρταετός της Σμύρνης

Στο Άμστερνταμ γίνεται μια ληστεία. Και μια ηλικιωμένη γυναίκα προσφέρει τη συμπαράστασή της σε δύο φοβισμένους τουρίστες.

Κανάλ ντ' αμούρ

Αφήγημα για το ερωτικό περιθώριο της Θεσσαλονίκης του 80

Χρώματα της ζωής και της γραφής

Το βιβλίο αυτό αποτελεί την προσωπική μαρτυρία ενός συγγραφέα με διεθνή αναγνώριση -τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι έξι γλώσσες- που δεν αποφεύγει τις κακοτοπιές, που ζει τον τόπο του και την εποχή του με θάρρος και αγωνιστικότητα και παλεύει για την αναγνώριση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Εγκόλπιον Ορθογραφικόν Λεξικόν

Mε την ευκαιρία της συμπλήρωσης 80 χρόνων από την πρώτη έκδοση του Oρθογραφικού Λεξικού του N. A. Σαράδου, οι εκδόσεις μας προχώρησαν στην ακριβή επανέκδοση του πρωτοτύπου όπως αυτό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Kωνσταντινούπολη το 1924.

Το κύλισμα

Το αμπέλι για το Βουρλιώτη δεν ήταν μονάχα το κτήμα του, το βιοποριστικό του επάγγελμα, η ζήση του. Ήταν βέβαια όλα αυτά, άλλα και κάτι άλλο πολύ σπουδαιότερο από αυτά. Ένα κομμάτι αληθινά από το «είναι» του, από την ψυχή του. Το αγαπούσε και το λαχταρούσε και το κανάκευε και το καμάρωνε σαν «παιδί» του.

Ελένη Χαλκούση

O αντίλαλος της απέναντι όχθης

Ο Τουφάν Έρμπαριστιραν επέλεξε μια ιστορία από δύο Έλληνες συγγραφείς. Άνέλυσε αυτές τις δύο φωνές από την απέναντι όχθη σε βάθος. Άυτές είναι ιστορίες που, κατά κάποιο τρόπο, αντιστοιχούν στην ανθρώπινη κατάσταση της Άνατολίας. Άπό μια άποψη, είναι αφηγήσεις της ανθρώπινης πραγματικότητας που ξεπερνούν ηλικίες και γεωγραφίες.

Από πού παν στο Σκουπιδο…Πρασινιστάν;

Η διαμάχη στο δάσος Μισό-Μισό, ανάμεσα στον Σκουπίδαρχο και τον Απεχθάνη, ανάμεσα στους Σκουπιδανιστές που μαζεύουν και προσέχουν τα σκουπίδια και στους Σκουπιδομάχους-Πρασινιστές που αγαπούν το δάσος και μισούν τα σκουπίδια, καλά κρατεί!

Τα απομνημονεύματα της πριγκίπισσας Μαρίας Βαλκόνσκαγια

Πολλές γυναίκες που ασπάζονταν την ιδεολογία των ανδρών τους, πήραν και αυτές τον δρόμο της εξορίας, εγκαταλείποντας υποχρεωτικά εκτός απ’ τα προνόμια και τα παιδιά τους. Μία από αυτές, η πολύ νεαρή τότε Μαρία Βαλκόνσκαγια, που ένωσε τη μοίρα της με τον καταδικασμένο σε καταναγκαστικά έργα πρί­γκιπα Βαλκόνσκι, κράτησε σημειώσεις που αποδείχτηκαν, με το πέρασμα των χρόνων, πολύ σημαντικές.