Μνήμες της Σμύρνης

Μνήμη Δημ. Κ. Παπακωνσταντίνου

Μνήμη Ευθαλίας Αδάμ

Μνήμη Μάγιας Δρόσου

Μνήμη της άλλης όχθης

Mορφές πνευματικές του Eλληνισμού της Πόλης που αδικήθηκαν, αγνοήθηκαν ή προσπεράστηκαν, αποκαθίστανται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του Xαράλαμπου Bάϊου.

Μοναστηριακά εδέσματα

Τα μοναστηριακά εδέσματα αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της μεσογειακής διατροφής. Εκτός από το κρέας που δεν έχει θέση στο μοναστικό σιτηρέσιο, όλοι οι άλλοι κανόνες της μεσογειακής διατροφής εφαρμόζονται.

Μπαμπά να μιλήσω;

"Αρμένισσα είσαι, Ρωμιά είσαι, δεν ξέρω τι είσαι, κάνε το παιδί σου να σκάσει"!

Μυρωδιές και γεύσεις της Πόλης

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια απλή περιδιάβαση στον ούτως ή άλλως πολύ πλούσιο κήπο της Πολίτικης κουζίνας. Είναι παράλληλα και μια αναδρομή στις οικογενειακές μνήμες και εμπειρίες, που λίγο πολύ είναι κοινές σε κάθε πολίτικη οικογένεια

Να ζεις το όνειρό σου στο ημερολόγιο ενός τρελού

Δεν ήταν λίγοι οι ηθοποιοί που μου είπαν ότι πολλές φορές στο τέλος της παράστασης μοιράζονται τα χρήματα και αυτά που τους αναλογούν φτάνουν μόνο για μια τυρόπιτα, η οποία στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να συνοδευτεί και από ένα αναψυκτικό. Υπάρχουν όμως δυστυχώς και εκείνοι που δεν αμείβονται καθόλου και αναγκαστικά ασχολούνται με κάποια άλλη δουλειά για βιοπορισμό.

Να με λες Ελένη...

Ποιητική συλλογή

Νάξος και Βουρλά

Αυτη η επικοινωνία Νάξου-Βουρλών είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία αδελφικών σχέσεων και την απόκτηση κοινών βιοτικών και πολιτισμικών στοιχείων. Η παρούσα εργασία σκοπό είχε να αναδείξει αυτές τις σχέσεις και να συλλέξει αυτά τα στοιχεία των δύο τόπων, ώστε, καταγράφοντάς τα, να μείνουν ανεξίτηλα στο χρόνο.

Νήσος Σαχαλίνη

Μια θαρραλέα καταγγελία της βαρβαρότητας του σωφρονιστικού συστήματος της εποχής, χωρίς κορόνες και ακατάσχετους λυρισμούς, σε ύφος λιτό και τόνους χαμηλούς, με την τραγικότητα και την ωμότητα να εναλλάσσονται με τη γλαφυρότητα, ακόμα και το χιούμορ. Ένα έργο πραγματικό μνημείο ανθρωπισμού.

Νυχτερινός Διαβάτης

Δέκα αφηγήσεις με φόντο το σύγχρονο αστικό τοπίο. Οι ήρωες, άνθρωποι της διπλανής πόρτας, που ζουν και πορεύονται μέσα σε απρόσωπες μεγαλουπόλεις προσπαθώντας να επιβιώσουν και να σταθούν στα πόδια τους σε πείσμα του σαρωτικού και πολλές φορές αδυσώπητου παρόντος. Η απώλεια, ο πόνος, η μοναξιά, η υποκρισία, ο έρωτας και η φιλία, αλήθειες αιώνιες και πάντα επίκαιρες ξεπηδούν μέσα από κάθε ιστορία δίνοντας μας ένα ζωντανό μωσαϊκό χαρακτήρων πότε με σατυρική...

Ο «Θεός» κρίθηκε ένοχος

Υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος δεν ενεργεί ως μέλος ενός συνόλου, αυτού που αποκαλείται από τους αρμόδιους κοινωνική ομάδα, αλλά χαράζει μία πορεία σαν αυθύπαρκτη οντότητα, ελεύθερα και υπεύθυνα, θέτοντας ο ίδιος τους περιορισμούς και τις ευθύνες του. Οι πράξεις και οι επιλογές του δεν αποτελούν πλέον γεγονότα προς κρίσιν από την ομάδα αλλά έργο δικό του μακριά από τη δικαίωση ή την καταδίκη της.

Ο Α΅ι΅-Δημήτρης και τα προσφυγόπουλα

Δεν ξέρω πώς τα ταίριαξε έτσι ο Θεός και είμαστε στην ίδια οικογένεια τρεις Δημήτρηδες: ο παππούς, ο πατέρας κι εγώ. Όπως είναι φυσικό, τον Άγιο Δημήτριο τον έχουμε σε μεγάλη ευλάβεια και τον θεωρούμε προστάτη στο σπιτικό μας.

Ο ανάποδος άνθρωπος

Σας έχει χαστουκίσει ποτέ στα καλά καθούμενα κάποιος κοστουμαρισμένος κύριος, επτά η ώρα το πρωί; Μπήκατε στο λεωφορείο και, αντί για τη δουλειά σας, καταλήξατε στον πλανήτη Άρη; Ζητήσατε βέβαια εξηγήσεις, αλλά βρήκατε πόρτες κλειστές. Άλλος δεν σας έδινε σημασία γιατί μάθαινε τον σκύλο του πώς να περπατάει ανάποδα, άλλος δεν είχε καθόλου χρόνο να σας ακούσει. Πιστέψτε με, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Για φανταστείτε να μπαίνατε κατά...

Ο γευστικός πολιτισμός των Ρωμιών της Πόλης και της Μικράς Ασίας

Η πλούσια και ανεξάντλητη διατροφική παράδοση των Ρωμιών της Πόλης, όπως και οι αντίστοιχες παραδόσεις και μνήμες των Μικρασιατών, ολοκλήρωσαν τον κύκλο των επισιτιστικών παραδόσεων μιας τεράστιας σε έκταση γεωγραφικής περιοχής, όπου έζησε και πρόκοψε ο Ελληνισμός αδιάλειπτα επί χιλιετίες. Μετά την καταστροφή του 1922 και τη συνθήκη της Λωζάνης (1924), οι Μικρασιάτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις προγονικές τους εστίες. Παρά τις κακουχίες, την...

ο γραφέας του παλατιού

Ήµουν ένας αχρείος που έζησε την εποχή των τυράννων. Ένας αχρείος που οι θεοί τον κατάντησαν δειλό. Ο πιο αξιολύπητος απ’ όλους τους αχρείους, ο πιο αποκρουστικός. Ένας ύπουλος παλατιανός γραφέας, που έτρεφε την καρδιά του µε κολακεία, το µυαλό του µε µίσος. Ένας διπρόσωπος άνθρωπος των τελετών, που ακολουθούσε πιστά τις εντολές του βασιλιά των Χάττι, κρύβοντας τον βαθύ του πόνο πίσω από µια µάσκα ευτυχίας πιο αδιαπέραστη κι απ’ ορείχαλκο, το...

Ο δημόσιος βίος του Μιχαήλ Γ. Αντωνόπουλου

Ο Μιχαήλ Γ. Αντωνόπουλος ήταν διπλωμάτης, δημόσιος λειτουργός, πολιτικός και οικονομικός παράγοντας της χώρας και (φυσικά) διανοούμενος· αποτελεί δηλαδή χαρακτηριστικό παράδειγμα ελλόγιμου Έλληνος – μέλους της ελίτ αυτού του «μακρού» αιώνος.

Ο δρόμος μου είναι πλατεία

Ο Ορχάν Βελί Κανίκ προσανατολίστηκε στο γλωσσικό περιβάλλον, ξεπερνώντας τη μεσοαστική καταγωγή του και γράφοντας στη γλώσσα των δρόμων. Η ποίησή του γέμισε με λαϊκές εκφράσεις στις οποίες οφείλεται εν μέρει το γεγονός πως διαβάζεται άνετα ακόμη και σήμερα.