Στον φεγγίτη του μυαλού
Ώσπου η φωνή της µάνας του, τον φώναζε µε τ’ όνοµά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάµποσο. Αµέσως µετά φώναζε τ’ όνοµα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταµατούσε κι αυτός το βοηθούσε να µην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόµου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει.
Μια ματιά στον κόσμο του Αλμπέρ Καμύ
"Δεν υπάρχει αληθινή δημιουργία χωρίς μυστικό" έλεγε ο Καμύ. Δεν υπάρχει βιογραφία, δεν υπάρχει βιογράφος -για κάθε άνθρωπο υπάρχουν εκατό δυνητικοί βιογράφοι, παρατηρεί ο Ζ.-Μπ. Πονταλίς- που να μη βυθοσκοπεί την καρδιά ενός ανθρώπου, πολύ περισσότερο την καρδιά ενός δημιουργού. Για να ξετυλίξεις το κουβάρι του πεπρωμένου ενός συγγραφέα πρέπει να εισχωρήσεις στα πολύκλωνα σκοτεινά μονοπάτια του δέντρου της ζωής του.