Η Νίκη Σταυρίδη γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1954. Στην Αθήνα από το 1979. Έχει ζήσει επίσης στη Μυτιλήνη και τη Βενετία. Έχει διασχίσει τρεις φορές τις Ποντικές Άλπεις (Κάτσκαρ) στην Τουρκία. Ανέβηκε μερικές φορές τον Όλυμπο, μία από αυτές και στον Μύτικα.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στην Κωνσταντινούπολη και Κοινωνική Ανθρωπολογία στη Μυτιλήνη. Μεταφράζει από και προς τα τουρκικά, από τα αγγλικά και τα ιταλικά. Έχει μεταφράσει στα τουρκικά "Το καπλάνι της βιτρίνας" της Άλκης Ζέη, το "Καληνύχτα Μαργαρίτα" του Δημήτρη Χατζή κ.ά. Από τα αγγλικά έχει μεταφράσει το "Πηγάδι της μοναξιάς της Ράντκλιφ Χολ" (Εκδόσεις Κουκκίδα) κ.ά. Έχει μεταφράσει από τα τουρκικά και επιμεληθεί την έκδοση "Ημερολόγιο εξορίας - Ερζερούμ 1943" του Γιώργου Χατζηδημητριάδη, με επίμετρο του καθηγητή Αϋχάν Ακτάρ (Εκδόσεις της Εστίας, 2010). Επίσης έχει μεταφράσει από τα τουρκικά το βιβλίο "Δεν έχω πατρίδα - έχω τον τόπο μου. Ρωμιοί της Πόλης: Χώρος - Μνήμη - Τελετουργίες" (Εκδ. Πατάκη) μία έρευνα κοινωνικής ανθρωπολογίας, της Νουρντάν Τουρκέρ.
Συμμετείχε για χρόνια σε ομάδες του αυτόνομου γυναικείου κινήματος. Καρπός της δουλειάς μιας εξ αυτών είναι το συλλογικό βιβλίο "...και μετά τα πενήντα τι; Μαρτυρίες γυναικών για τη μέση ηλικία" (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2011).